Tak jak spojrzenie w głąb Wszechświata umożliwia nam poznanie innych światów i nowych zjawisk w Makrokosmosie, tak spojrzenie w głąb Mikrokosmosu ujawnia nam zjawiska, które trudno opisać przy pomocy pojęć z naszego codziennego doświadczenia.

Z chmury pyłu i gazu składa się mgławica "Głowa Konia" w naszej Galaktyce.

Mgławica w gwiazdozbiorze Oriona jest obszarem naszej galaktyki, gdzie powstają nowe gwiazdy.

Wielki Wybuch był gwałtowną eksplozją. W chwili tego wybuchu cała materia i energia skupione były w bardzo małej objętości. Nie istniały jeszcze planety, gwiazdy i galaktyki. W ułamku pierwszej sekundy powstały pierwotne cegiełki, z których zbudowana jest materia. Rozszerzanie powodowało ochładzanie się Wszechświata i powstawanie protonów i neutronów. Następnie rozbudowały się atomy, a dopiero znacznie później kształtowały się ciała niebieskie.

Współczesne akceleratory pozwalają na przebadanie reakcji cząstek o energiach rzędu tysięcy miliardów elektronowoltów tj. teraelektronowolta (TeV), czyli 1000 gigaelektronowoltów (GeV). Jest to znikomo mało w porównaniu z energią rzędu 10 19 eV, niesioną przez pojedynczą cząstkę w chwili Wielkiego Wybuchu. Jeden elektronowolt jest to energia jaką uzyskuje elektron, przyspieszony w polu elektrycznym o napięciu jednego wolta.

Ślady cząstek subatomowych w komorze pęcherzykowej, ważnym przyrządzie - detektorze fizyki cząstek.